கிழக்கு மாகாணத்தில் இனப் போட்டியின் வேர்கள்!

www.pungudutivuswiss.com

இலங்கையின் கிழக்கு மாகாணம் மீண்டும் இனங்களுக்கிடையிலான போட்டிப் பிரதேசமாக மாறி வருகிறது. இந்த முறை தமிழர்களுக்கும் சிங்களவர்களுக்கும் இடையேயும், சுற்றுவட்டாரத்தில் முஸ்லிம்களுக்கும் இடையேயும் அதிகம்

2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் போர் முடிவடைந்ததன் பின்னர் மூன்று சமூகங்களுக்கிடையிலான அதிகார சமநிலையில் ஏற்பட்ட மாற்றமே இதற்குக் காரணமாகும். போர் உக்கிரமடைந்திருந்த காலத்தில் விடுதலைப் புலிகளின் ஆதிக்கம் இருந்ததுடன், தமிழர்களுக்கும் முஸ்லிம்களுக்கும் இடையில் காணி தொடர்பாகப் போட்டி நிலவியது. விடுதலைப் புலிகள் தோற்கடிக்கப்பட்ட பின்னர், அதிகாரச் சமநிலை சிங்களவர்களுக்கும் சிங்கள மேலாதிக்க அரச இயந்திரத்திற்கும் சாதகமாக மாறியது. போட்டி நிலத்தின் மீது தொடர்புள்ளது, பொதுவாக, நிலத்திற்கான வரலாற்று உரிமை. தொடர்ச்சியான குடியேற்றங்களைக் கொண்ட கிழக்கு மாகாணத்தைத் தமிழர்கள் தமது 'தாயகமாக' கருதுகின்றனர். காணி மற்றும் சட்டம் ஒழுங்கு விடயங்களில் அதிகாரப் பகிர்வை அவர்கள் கோருகின்றனர். சிங்களவர்கள் இந்த கூற்றுக்களை, வரலாற்று அடிப்படையிலும், தங்கள் "இழந்த" உரிமைகளை மீட்டெடுப்பதற்காக பிராந்திய ரீதியாக விரிவுபடுத்துவதற்கான விருப்பத்தின் அடிப்படையிலும் சவால் விடுகின்றனர். சுதந்திரத்தின் தொடக்க ஆண்டுகளில் சிங்களவர்கள் கிழக்கு மாகாணத்தில் அரசாங்கத்தின் அனுசரணையுடன் கூடிய குடியேற்றத் திட்டங்கள் ஊடாக காணிகளை உரிமை கோரியிருந்தனர். ஆனால், தற்போது பல்வேறு அரசுத் துறைகள் மூலம் வளர்ச்சி, தொல்லியல், வனப்பாதுகாப்பு ஆகியவற்றுக்காக நிலங்கள் கையகப்படுத்தப்பட்டு வருகின்றன. இந்தக் காணிகளில் ஒரு காலத்தில் பௌத்த விகாரைகள் இருந்தன என்ற அடிப்படையில் பௌத்த பிக்குகள் ஆலயங்களுக்கான காணிகளை உரிமை கொண்டாடி களத்தில் குதித்துள்ளனர். சனாதிபதி செயலணியினால் பலப்படுத்தப்பட்டு புத்தசாசன அமைச்சின் வழிகாட்டலின் கீழ் தொல்பொருள் திணைக்களம் புராதன பௌத்த விகாரைகளை கண்டுபிடிப்பதற்காக அகழ்வு பணிகளை மேற்கொண்டு வருகின்றது. பௌத்த பிக்குகள் காணிகளுக்கு உரிமை கோருவதற்காக விகாரக்களை நிர்மாணித்து வருகின்றனர். அரசும், பௌத்த பிக்குகளும், சிங்களப் பெரும்பான்மையினரும் இதனை ஒரு நியாயமான முயற்சியாகவே பார்க்கின்றனர், ஏனெனில் தீவின் எந்தவொரு பிரதேசத்தையும் எந்தவொரு சமூகமும் பிரத்தியேகமான இனவாதப் பாதுகாப்பாக அடையாளப்படுத்த முடியாது. தீவில் சிங்களர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் பகுதிகளில் தமிழர்கள் நிலம் வாங்குவதற்கு எந்தத் தடையும் இல்லை என்று அவர்கள் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். தமிழர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் பகுதிகளில் பௌத்த விகாரைகள் கட்டுவதற்கு தமிழர்களின் மறுப்புக் குறித்து சிங்களவர்கள் குறிப்பிடுகையில், சிங்களவர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் பிரதேசங்களில் இந்துக் கோயில்கள் ஏராளமாக உள்ளன. மறுபுறம், தமிழர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் பகுதிகளில் நிலங்களை கையகப்படுத்துவதில் ஒரு மோசமான திட்டத்தைத் தமிழர்கள் காண்கிறார்கள். கிழக்கு மாகாணத்தில் தமிழர்களை சிறுபான்மையினராக்கும் இறுதி நோக்கத்துடன் இனப் பகிர்வை மாற்றும் நடவடிக்கையே இது. இதன் மூலம் கிழக்கு மாகாணம் தமது "தாயகம்" என்ற தமிழரின் வேட்கையின் அடிமட்டத்தை தகர்த்தெறியும் நடவடிக்கையாகும். பல ஆண்டுகளாக கிழக்கு மாவட்டங்களில் தமது விகிதாச்சாரம் எவ்வாறு தேய்பிறைபோல் குறைந்து வருகிறது, சிங்களவர்களின் விகிதாச்சாரம் எவ்வாறு வளர்பிறைபோல் குறைந்து வருகிறது என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவதில் தமிழர்கள் ஒருபோதும் சோர்வடைவதில்லை. ஒட்டுமொத்தத் தீவிலும் அதிகாரத்தை இழக்க நேரிடும் என்று தமிழர்கள் அஞ்சுகின்றனர். நிரந்தர சிறுபான்மை தகைமை இருப்பதால் மத்தியில் அதிகாரத்தைப் பகிர்ந்து கொள்ள முடியாது என்பதால் மாகாண சுயாட்சியைக் கேட்கிறார்கள். இலங்கையின் மக்கள் தொகைப் பரவலைக் கருத்தில் கொண்டு அவர்கள் எப்போதும் நாடாளுமன்றத்தில் ஒரு சிறிய சிறுபான்மையினராகவே இருப்பார்கள் என்று சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது. தமிழர்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் பிரதேசங்களில் பௌத்த விகாரைகள் அமைப்பது தொடர்பான விடயத்தில், கட்டிட நடவடிக்கைகள் இறைபக்தியால் தூண்டப்படவில்லை, மாறாக அரசாங்க திணைக்களங்கள் மற்றும் காவல்துறையின் உதவியுடன் புதிய விகாரைகளைச் சுற்றியுள்ள காணிகளை உரிமை கொண்டாடி கையகப்படுத்தும் நிகழ்ச்சி நிரலால் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன என்பதே தமிழர்களின் குற்றச்சாட்டாகும். பௌத்தர்கள் இல்லாத இடத்தில் பௌத்த விகாரைகள் கட்டுவதில் நியாயமில்லை என்று வாதிடும் தமிழர்கள், அதற்கு நேர்மாறாக இந்துக்கள் இல்லாத இடத்தில் இந்துக் கோயில்கள் கட்டப்படுவதில்லை என்பதையும் சுட்டிக் காட்டுகின்றனர். முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தின் குருந்தூர்மலை ஆதி அய்யனார் ஆலயத்திற்கு அருகில் தொல்பொருள் திணைக்களத்தின் உதவியுடன் சிங்கள பௌத்தர்கள் விகாரை ஒன்றை நிர்மாணித்ததாக அண்மையில் இந்து பத்திரிகை செய்தி வெளியிட்டிருந்தது. மற்றும் "அகழ்வாராய்ச்சி மற்றும் பாதுகாப்பிற்காக" இலங்கை இராணுவம் மற்றும் சிவில் பாதுகாப்புப் படை. புத்தசாசன அமைச்சின் கீழ் தொல்பொருளியல் திணைக்களம் செயற்படுவதால் இலங்கையின் தொல்பொருளியல் இனரீதியாக நடுநிலை வகிக்கவில்லை எனச் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது. சனாதிபதி கோட்டாபய இராசபக்சவினால் அமைக்கப்பட்ட கிழக்கு மாகாணத்தில் தொல்பொருள் சான்றுகளைப் பாதுகாப்பதற்கான சனாதிபதி செயலணியில் பௌத்தர்கள் அல்லாதவர்கள் எவரும் இல்லை என்பதுடன் பாதுகாப்பு அமைச்சின் கீழ் அது கொண்டுவரப்பட்டது. செயலணி அமைக்கப்பட்ட மூன்று ஆண்டுகளில் திருகோணமலை மாவட்டத்தின் குச்சவெளியில் சிங்களவர்கள் சனத்தொகையில் சுமார் ஒரு விழுக்காட்டினர்களாக இருந்த கிராமங்களில் குறைந்தது 23 புதிய பௌத்த விகாரைகள் அமைக்கப்பட்டுள்ளதாக இந்து பத்திரிகை செய்தி வெளியிட்டுள்ளது. பௌத்த பிக்குகள் தொல்பொருளியல் அகழ்வுகளை மேற்கொள்ள உத்தரவிடவோ அல்லது மேற்கொள்ளவோ கூடாது என்றும், அதனைத் தொல்பொருளியல் திணைக்களத்திடம் விட்டுவிடுமாறும் சனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்க தடை விதித்துள்ளார். ஆனால் முன்னர் சுட்டிக்காட்டியவாறு தொல்பொருளியல் திணைக்களம் புத்தசாசன அமைச்சின் கீழ் உள்ளது. அமைதி மற்றும் நீதிக்கான தேவாலய ஆணையத்தின் அருட்தந்தை இராசன் உரோஹனின் கூற்றுப்படி, பௌத்த பிக்குகள் அரச காணிகள் அல்லது மத நிறுவனங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட காணிகளுக்குள் நுழைந்து ஆக்கிரமிப்பாளர்களை அச்சுறுத்தி, அவர்களின் சொத்துக்களில் இருந்து வெளியேற்றி புதிய எல்லைகளை அமைக்கும் சம்பவங்கள் அதிகரித்துள்ளன. வரலாற்று ரீதியாக கிழக்கு மாகாணத்தில் காணிகள் இன அடிப்படையில் ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டுள்ளதாக அருட்தந்தை உரோஹான் தெரிவித்துள்ளார். காணிகள் தமிழ், முஸ்லிம் அல்லது சிங்களவர் என இனங்காணப்பட்டு அதற்கேற்ப ஒதுக்கப்படுகின்றன. வரலாற்றுச் சான்றுகளை சிங்களவர்களும் தமிழர்களும் இடங்களின் மீது முரண்பாடான கூற்றுக்களை முன்வைக்கப் பயன்படுத்துகின்றனர். தமிழர்கள் முதன்முதலில் இலங்கையில் எப்போது குடியேறினர் என்பது தெரியவில்லை, ஆனால் கிமு முதலாம் நூற்றாண்டு முதல் கிபி 13 ஆம் நூற்றாண்டு வரை தென்னிந்திய படையெடுப்புகள் தமிழ் புலப்பெயர்வுக்கு வழிவகுத்தன என்று புகழ்பெற்ற வரலாற்றாசிரியர்கள் ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். 11 மற்றும் 12 ஆம் நூற்றாண்டுகளில், கிழக்கு மாகாணத்தின் மேல் பாதியில் கோகிலா சந்தேசத்தின் படி முக்கார ஹதானா என்று ஒரு பெரிய தமிழ் சமூகம் இருந்தது. கிழக்கு மாகாணத்தில் உள்ள சைவ ஆலயங்கள் மிகவும் தொன்மையானவை என தமிழர்கள் கருதுகின்றனர். எடுத்துக்காட்டாக, திருகோணமலை கோணேஸ்வரம் கோயில் கிமு 1580 முதல் கிமு 205 வரையான காலத்தைச் சேர்ந்தது. மறுபுறம், திருகோணமலை உண்மையில் பண்டைய சிங்கள துறைமுகமான கோகர்ணா என்று சிங்களவர்கள் கூறுகின்றனர். ஒரு ஆதாரத்தின்படி, கோகர்ண திருக்கோணமலைக்கு (திருகோணமலை) மாற்றப்பட்டது முதன்முதலில் கி.பி 10 அல்லது 11 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஒரு தமிழ் கல்வெட்டில் காணப்படுகிறது. ஸ்ரீ கோகர்ண விகாரை என்றழைக்கப்படும் கோகர்ணாவில் உள்ள பௌத்த விகாரை மன்னர் மகாசேனன் (கி.பி. 276-303) காலத்தில் கட்டப்பட்டது. எவ்வாறெனினும், சிங்களவர்கள் மாத்திரமே பௌத்தர்களாக இருக்க முடியும், அனைத்து பௌத்த தொல்பொருள் எச்சங்களும் சிங்களத் தொடர்பைக் குறிக்கின்றன என்று கூறுவது தவறானது என்று பல புகழ்பெற்ற அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர். தென்னிந்தியாவில் பல்லவர் ஆட்சிக் காலத்தில் (கி.பி. 400-650) பௌத்தம் செழித்திருந்தது என்று முனைவர் நிர்மலா சந்திரகாசன் நினைவு கூர்கிறார். கி.பி 7 ஆம் நூற்றாண்டில் காஞ்சிபுரத்திற்கு வருகை செய்த சீனத் துறவி அறிஞர் ஹுவான் சாங், அதன் மக்கள்தொகையில் பெரும்பாலோர் பௌத்தர்கள் என்றும், சுமார் 100 மடாலயங்கள் மற்றும் இலங்கையைச் சேர்ந்த துறவிகள் உட்பட ஆயிரக்கணக்கான துறவிகள் இருப்பதாகவும் கூறுகிறார். புகழ்பெற்ற நாலந்தா பௌத்த பல்கலைக்கழகத்தின் முகவரான தர்மபாலரின் சொந்த நகரமும் காஞ்சிபுரம் ஆகும். பிற்காலச் சோழர் ஆட்சி செய்த காலம் 9 ஆம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியிலிருந்து 13 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதி வரை. இந்தக் காலப் பகுதியில் தமிழ்நாட்டில் பவுத்தம் வழக்கத்தில் இருந்தது. 13 ஆம் நூற்றாண்டில், இலங்கையில் பௌத்த மதத்தை புதுப்பிக்க சோழ (தமிழ்) நாட்டிலிருந்து துறவிகள் மற்றும் சாத்திரங்களை தம்பதேனியாவின் மன்னர் பராக்கிரமபாகு வரைவழைத்தார் என்று மகாவம்சம் குறிப்பிடுகிறது. இந்தத் துறவிகளில் முக்கியமானவர் ஸ்ரீமேவன் காலத்திலிருந்து அவரது காலம் வரை மகாவம்சத்தின் தொடர்ச்சியை எழுதிய தர்மகீர்த்தி ஆவார். அவ்வாறு இலங்கைக்கு வந்த கற்றறிந்த தமிழ் பௌத்த பிக்குகளில் வணக்கத்திற்குரிய புத்தகோச, வணக்கத்திற்குரிய தர்மபாலர் ஆகியோரும் அடங்குவர். அனுராதபுரம் மகாவிஹாரத்தில் வாழ்ந்த அவர்கள் விசுதிமக்க போன்ற படைப்புகளை எழுதினர். எவ்வாறெனினும், இந்த ஒத்திசைவான கடந்த காலம் சிங்கள பௌத்தர்களாலும் தமிழ் இந்துக்களாலும் மறக்கப்பட்டுள்ளது அல்லது வேண்டுமென்றே புறக்கணிக்கப்பட்டுள்ளது. தற்போதைய அரசியல் சூழலில், இரு சமூகங்களையும் சேர்ந்த மதவெறியர்கள் தங்களைப் பிணைக்கும் பொதுவான கூறுகளை விடத் தங்கள் இன மற்றும் மத தனித்துவத்தை வலியுறுத்த விரும்புகிறார்கள். இதன் நோக்கம் வெளிப்புற சேரிகளை நிறுவுவது அல்லது இன மற்றும் மத மேலாதிக்கத்தை நிறுவுவது ஆகும். உலகில் சிங்களவர்களவர்களைப் பூர்வீகமாகக் கொண்ட ஒரே இடம் இலங்கைத் தீவு என்பதால், சிங்களவர்களிடையே ஒரு பகுதியில் தமிழர் ஒருங்கிணைவது குறித்த அச்சம் பிரிவினை அச்சத்தைத் தூண்டுகிறது. ஆனால் தமிழர்களைப் பொறுத்தவரை தமது பாரம்பரிய நிலங்களை இழப்பதும், அங்கு அவர்களின் விகிதாச்சாரம் நீர்த்துப்போகச் செய்வதும் அவர்கள் தமது தாயகம் என்று சட்டரீதியாக அழைக்கக்கூடிய ஒரு இடத்தை மறுப்பதற்குச் சமமாகும். இரண்டையும் இணைக்கக்கூடிய ஒரு பரந்த அரசியல் மற்றும் தார்மீக தலைமை இல்லாத நிலையில் இந்த மோதல் தீர்க்க முடியாததாகத் தெரிகிறது. -பி.கே.பாலச்சந்திரன் டெய்லி மிரர், கொழும்பு, ஒக்தோபர் 10, 2023 (தமிழாக்கம் நக்கீரன்)