சர்வதேச அரங்கில், ஜனாதிபதி தேர்தலுக்குப் பிந்திய இலங்கையின் எதிர்காலம் எவ்வாறு இருக்கும் என்ற வினா இப்போது எழுந்திருக்கிறது.
இந்தப் பத்தி எழுதப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் போது, ஜனாதிபதி தேர்தல் முடிவுகள் வெளிவந்து கொண்டிருந்தன.
இந்தப் பத்தி அச்சுக்கு செல்ல முன்னரே, புதிய ஜனாதிபதியாக மைத்திரிபால சிறிசேன தெரிவாகிவிட்டார்.
இந்த ஜனாதிபதி தேர்தல் முடிவு என்பது உலகின் பெரும்பாலான நாடுகளால் உன்னிப்பாக அவதானிக்கப்பட்டு வந்தது.
போருக்குப் பின்னர், இலங்கையுடன் கொண்டிருந்த சாதகமான அல்லது பாதகமான உறவுகளைக் கருத்தில் கொண்டே, பெரும்பாலான நாடுகளின் கவனம் இலங்கை மீது குவிந்திருந்தது,
இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில் மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கம் சீன சார்பு நிலையில் இருந்ததையிட்டு கவலை கொண்டிருந்தது, எனவே, அடுத்து யார் பதவிக்கு வருவார் என்ற கவலை அதற்கு இருந்தது.
சீனாவைப் பொறுத்தவரையில், தமது செல்லப்பிள்ளையாக இருந்த மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கம் வீழ்ச்சி கண்டுவிட்டால், தமது முதலீடுகளின் எதிர்காலம் கேள்விக்குறியாகி விடுமே என்று கவலை கொண்டிருந்தது.
அவுஸ்திரேலியாவைப் பொறுத்தவரையில், அகதிகள் படகுகளைக் கட்டுப்படுத்துவது தொடர்பாக மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கத்துடன் கொண்டுள்ள உறவு தொடருமா என்ற அச்சத்தில் இருந்தது.
அமெரிக்கா, பிரிட்டன் உள்ளிட்ட மேற்குலக நாடுகளைப் பொறுத்தவரையில், ஆட்சி மாற்றம் ஒன்று நிகழ்ந்தால், பொறுப்புக்கூறல் உள்ளிட்ட மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கத்துடன் இதுவரை இழுபறிப்பட்ட விவகாரங்களுக்கு சுமுகமாக தீர்வு காணலாம் என்று எதிர்பார்த்தன.
ஆக, ஒவ்வொரு நாடும், தமது நலன் அல்லது இலங்கை தொடர்பான தமது கொள்கையின் அடிப்படையில், சாதகமான விடயங்கள் பறிபோய் விடுமோ, பாதகமான நிலை உருவாகி விடுமோ என்று அஞ்சின.
அல்லது தமக்குச் சாதகமான நிலை உருவாகலாம் என்ற எதிர்பார்ப்பில் இருந்தன.
அல்லது தமக்குச் சாதகமான நிலை உருவாகலாம் என்ற எதிர்பார்ப்பில் இருந்தன.
இதனால் தான், உலகத்தின் பல நாடுகளின் கண்கள் இலங்கையின் ஜனாதிபதி தேர்தலின் மீது குவிந்திருந்தன.
இலங்கையில் ஆட்சிமாற்றத்தை நிகழ்த்த வெளிநாடுகள் சதி செய்வதாகவும், உள்நாட்டு விவகாரங்களில், தலையீடு செய்வதாகவும், மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கம் கடுமையான பிரசாரங்களை முன்னெடுத்திருந்தது.
ஆனால், இந்த தேர்தலில் சர்வதேச சமூகம் அவ்வளவாகத் தலையீடு செய்யவோ, தமது கருத்தைத் திணிக்கவோ முனையவில்லை என்பதே உண்மை.
மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கத்தின் சீன சார்புக் கொள்கை மற்றும், மேற்குலகுடன் முரண்படும் போக்கு என்பன ஆட்சிமாற்றத்துக்கு வெளியில் இருந்து உந்துதல் கொடுப்பதற்கான வாய்ப்பு ஒன்றை உருவாக்கியிருந்தது உண்மையே.
சீன சார்புக் கொள்கையில் அமிழ்ந்து கொண்டிருந்த இலங்கையை, அதிலிருந்து மீட்டு, தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வருவதற்காக தலையீடு செய்ய இந்தியா முனையலாம் என்பதற்கான வாய்ப்பும் இருந்தது.
தாம் ஆட்சிக்கு வந்தால், சீனாவுடன் செய்து கொள்ளப்பட்ட முறைகேடான உடன்பாடுகளை ரத்துச் செய்யப் போவதாகவும், கொழும்பு துறைமுக நகர அமைப்புத் திட்ட த்தை கைவிடப் போவதாகவும், மைத்திரிபால சிறிசேன மற்றும் ரணில் விக்கிரமசிங்க உள்ளிட்டோர் கூறி வந்தனர்.
எனவே, தனது உற்ற நண்பனாக விளங்கிய மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கத்தைப் பாதுகாக்க, சீனாவும் தலையீடு செய்வதற்கு வாய்ப்புகள் இருந்தன.
அதுபோலவே, மேற்குலகுடன் முரண்பாட்டை வளர்த்துக் கொண்டிருந்த இலங்கை, ரஷ்யா, சீனா உள்ளிட்ட வீட்டோ அதிகாரம் கொண்ட நாடுகளின் நிழலில் இருந்து கொண்டு வாலாட்டுவதை அந்த நாடுகள் சகி த்துக் கொண்டிருக்கும் என்றும் கருத முடியாது.
எனவே, இலங்கையை வழிக்குக் கொண்டு வர, ஆட்சிமாற்றத்தை ஏற்படுத்த மேற்குலக நாடுகள் முயற்சிக்கலாம் என்ற வாய்ப்பும் இருந்து வந்தது.
மடியில் கனம் இருந்தால் தான் வழியில் பயம் கொள்ள வேண்டும் என்பது போல, உலகின் ஒரு பகுதி நாடுகளுடன் சரியான உறவுகளை பேணிக் கொள்ள முடியாத இலங்கைக்கு, வெளிநாட்டு தலையீடுகள் குறித்த அச்சம் எழுந்திருந்ததில் ஆச்சரியமில்லை.
ஆனால், மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கம் பிரசாரக் கூட்டங்களில் எச்சரிக்கை விடுத்திருந்தது போன்று, தேர்தல் நடவடிக்கைகளில் வெளிநாடுகளின் தலையீடுகள் இருக்கவேயில்லை என்றே கூறலாம்.
இந்தியாவைப் பொறுத்தவரையில், மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கத்தையிட்டு அது திருப்தி கொள்ள முடியாவிட்டாலும், மைத்திரிபால சிறிசேனவின் மீது முழுமையாக நம்பிக்கை வைப்பதற்கு அது தயாராக இருக்கவில்லை.
பல்வேறு முரண்பாடான கொள்கைகளைக் கொண்ட கட்சிகளுடன் கூட்டணி வைத்துக் கொண்டுள்ள அவரால், இந்தியா எதிர்பார்க்கும் அனைத்தையும் நிறைவேற்றிக் கொள்ள முடியுமா என்ற சந்தேகம் இந்தியாவுக்கு இருந்தது.
எனவே, இந்த தேர்தலில் யாரையும் ஆதரிக்கவோ, யாரையும் விமர்சனம் செய்யவோ இந்தியா தயாராக இருக்கவில்லை.
பொறுமையாக இருந்து தேர்தல் முடிவுகளை அறிந்து ஜனாதிபதியாகத் தெரிவாகின்றவருடன் பேசிக் கொள்ளலாம் என்ற முடிவை எடுத்து விட்டது.
2010 ஜனாதிபதி தேர்தலில், சரத் பொன்சேகாவுக்கு அமெரிக்கா ஆதரவளிக்க முனைந்து, இருதரப்பு உறவுகளில் முரண்பாடுகள் நீடித்து வருவதை இந்தியா அறியும். எனவே தான், இலங்கையுடன் எத்தகைய நிலையிலும் உறவுகள் குழப்பமடைந்து விடக் கூடாது என்பதில் இந்தியா மிகக் கவனமாக இருந்தது.
அதேவேளை, மஹிந்த ராஜபக்ச அரசாங்கம் தோல்வி காணக் கூடாது என்று சீனா விரும்பியிருந்தாலும், வெளிப்படையாக அதற்கு ஆதரவு தெரிவிக்க சீனா முன்வரவில்லை.
அது மஹிந்த ராஜபக்சவை எதிர்க்கும் நாடுகளைத் தூண்டிவிட்டதாக அமைந்து விடும் என்று சீனா கருதியிருக்கலாம்.
எனினும், மஹிந்த ராஜபக்சவின் வெற்றிக்காக சீனா இரகசியமான முயற்சிகளை மேற்கொண்டிருக்கலாம் என்ற கருத்து உள்ளது. அதேவேளை, அமெரிக்காவோ, பிரித்தானியாவோ, மேற்குலக நாடுகளோ தேர்தலில் தாக்கம் செலுத்தக் கூடிய வகையில் எந்தக் கருத்தையும் கூறவில்லை.
காரணம், இலங்கையுடன், மேற்கு நாடுகள் அரசியல் ரீதியாக நல்லுறவை கொண்டிருக்கவில்லை.
கடந்த முறை சரத் பொன்சேகாவை அமெரிக்கா வெளிப்படையாக ஆதரிக்க முற்பட்டமை, பல எதிர்விளைவுகளை ஏற்படுத்தியிருந்தது.
அதைவிட, ஆட்சி மாற்றத்தை விரும்பும் மேற்குலக நாடுகளின் எந்தக் கருத்தையும், அரசாங்கம் திரித்துக் கூறி, பிரசாரமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ளும் ஆபத்தும் ஏற்பட்டிருந்தது. எனவே தான், பிரித்தானியா எதையும் கூறவில்லை.
அமெரிக்கா கூட கடைசி நேரத்தில் தான் அமைதியான தேர்தலை வலியுறுத்தியது.
ஐ.நா. பொதுச்செயலர் பான் கீ மூன் நீதியான, நியாயமான, சுதந்திரமான தேர்தல் நட த்தப்பட வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியதைக் கூட ஆளும் ஐக்கிய மக்கள் சுதந்திர முன்னணி கண்டனம் தெரிவித்திருந்தது. பான் கீ மூனின் சொந்த நாடான தென்கொரியாவில் வாக்குரிமை அளிக்கப்படுவதற்கு முன்னரே, இலங்கையர்கள் வாக்குரிமையை பெற்றுவிட்டனர்.
அந்தளவுக்கு முதிர்ந்த ஜனநாயகக் கட்டமைப்பைக் கொண்ட எமக்கு ஆலோசனை கூற முன்னர், தீர விசாரிக்க வேண்டும் என்று பதிலடி கொடுத்திருந்தது ஆளும்கட்சி.
மீண்டும் அதே கருத்தை ஐ.நா. பொதுச்செயலரின் பேச்சாளர் கூறிய போது, ஆளும்கட்சி கூறிய பாணியிலேயே வெளிவிவகார அமைச்சும் பதில் கொடுத்தது.
அதுபோலவே, சுதந்திரமான வெளிப்படையான தேர்தலை வலியுறுத்தி ஐரோப்பிய ஒன்றியம் வெளியிட்ட அறிக்கைக்கும் வெளிவிவகார அமைச்சு பதிலடி கொடுத்திருந்தது.
அதாவது தேர்தல் தொடர்பாக இலங்கையின் எல்லைகளுக்கு வெளியே இருந்து எந்தக் கருத்து வந்தாலும் அதனை விசனத்துடனேயே பார்த்தது மஹிந்த ராஜபக் ஷ அரசாங்கம்.
இத்தகைய நிலையில் பெரும்பாலான நாடு கள் எந்தக் கருத்தையும் கூறாமல் அமைதியாக இருந்து விட்டன.
அரசாங்கம் பிரசாரம் செய்தது போன்று, இந்த தேர்தலில் வெளிநாட்டுத் தலையீடுகள் ஏதும் இருக்கவில்லை என்றே கூறலாம்.
ஆனாலும், இந்த தேர்தலில் இப்போது எதிரணியின் பொது வேட்பாளர் மைத்திரிபால சிறிசேன வெற்றிபெற்று விட்டாலும், சர்வதேச சமூகத்துக்குப் பதிலளிக்க வேண்டிய சில பிரச்சினைகளை அவர் எதிர்கொண்டேயாக வேண்டும்.
அதில் முக்கியமானது, தற்போது ஐ.நா. மனித உரிமைகள் ஆணையாளர் பணியகத்தினால் முன்னெடுக்கப்பட்டு வரும், போர்க்குற்றங்கள் குறித்த விசாரணை.
இந்த விசாரணை அறிக்கை வரும், மார்ச் மாதம் 25ம் திகதி ஐ.நா. மனித உரிமைகள் பேரவையில் சமர்ப்பிக்கப்படவுள்ளது.
மைத்திரிபால சிறிசேனவின் அரசாங்கம் ஜெனீவாவுடனோ அல்லது ஐ.நாவுடனோ ஒத் துழைக்கும் அளவுக்கு இணங்கிப் போகப் போவதில்லை என்பதே உண்மை.
சர்வதேச விசாரணையை அவர் ஏற்கனவே நிராகரித்து விட்டார்.
அதேவேளை, உள்நாட்டுப் போர்க்குற்ற விசாரணைப் பொறிமுறை ஒன்றை உருவாக்குவதாக கூறியிருந்தாலும் அதனை அவரால் உடனடியாகச் செய்வது கடினம்.
இந்தநிலையில், ஜெனீவா என்பது அவரது அரசுக்கும் சோதனைக்குரிய களமாகவே இருக்கப்போகிறது
