கனடாவின் தலைநகரில் தைப்பொங்கல் விழாவும் தமிழ் மரபுத் திங்களும்-ஆக்கம்: அ.பகீரதன்
கனடாவின் தலைநகராகிய ”ஒட்டாவா(Ottawa)” நகரில் முத்தமிழ் கலாமன்றம் பொங்கல் விழாவை வருடா வருடம் மாபெரும் நிகழ்வாக கொண்டாடி வருகின்றது. புலம்பெயர்ந்த வாழ்விலும், தமிழரின் மொழி, கலை, கலாசாரம்,
பண்பாடுகள் சார்ந்த வாழ்வியலை அடுத்த தலைமுறைக்கு எடுத்துச் சொல்வதே இந்த விழாவின் பிரதான நோக்கமாக இருந்து வருகின்றது; அதில் வெற்றியும் அடைந்துள்ளது. “புலம்பெயர்ந்தவர்கள்” என்ற வரையறைக்குள் தங்கள் வாழ்வைச் சுருக்கிக் கொள்ளாமல் தங்களையும் தங்கள் மரபு சார்ந்த பின்புலங்களையும் வளப்படுத்திக் கொள்வதில் தமிழருக்கு நிகர் எவருமில்லை. கனடாவில் மூன்று லட்சத்திற்கு மேற்பட்ட தமிழர்கள் வாழுகின்றார்கள்; இவர்களில் பெரும்பான்மையானவர்கள் என்பதுகளின் மத்திய பகுதிக்குப் பிற்பாடு வந்து குடியேறிவர்கள். குடியேறிய இவர்கள் கடந்த முப்பது ஆண்டுகளில் கடின உழைப்பாலும் ஊக்கத்தாலும் அறிவியல், பொருளாதாரம் மற்றும் பண்பாடு ரீதியாக எட்டிப் பிடித்திருக்கும் உயரம் மிகப்பெரியது; பிரமிப்பானது; மலைக்கத் தக்கது. இந்த வளர்ச்சிப் பாதையின் சிறுகூறாக, முத்தமிழ் கலாமன்றத்தின் பெருமுயற்சியால் தை மாதத்தை தமிழ் மரபுத் திங்களாக ஒட்டாவா நகர அரசும் அறிவித்திருப்பது இவ்வாண்டின் இனிப்பான பொங்கல் செய்தியாகும்.
ஒட்டாவா வாழ் தமிழர்களின் முயற்சியின் விளைவாக இவ்வாண்டிலிருந்து சனவரி மாதத்தை தமிழ் மரபுத் திங்களாக(Tamil Heritage Month) ஒட்டாவா நகர அரசு அறிவித்திருக்கின்றது. தமிழர்கள் தங்களின் மொழித்தோன்றல், வழித்தோன்றல், கலை, இலக்கியம், ஆன்மீகம், கலாசாரம், பண்பாடு, அரசியல் மற்றும் வரலாற்றின் பெருமைகளையும் விழுமியங்களையும் தங்கள் குழந்தைகளிற்கு மட்டுமல்லாது கனடாவில் வாழும் பிற இனத்தவர்களிற்கும் எடுத்துச் சொல்வதற்கான வாய்ப்பாக இந்த அங்கீகாரம் அமைந்திருக்கின்றது. தமிழ் மக்கள் செறிவாக வாழும் நகரமாகிய ”மார்க்கம்(Markham)” நகரசபை முதலாவதாக 2011 மார்கழியில் தமிழ் மரபுத் திங்களை ஏற்றுக்கொண்டது. இதன் தொடர்ச்சியாக பல நகர அரசுகள் ஏற்றுக்கொண்டன. இந்த அங்கீகாரத்தை மாகாண, மத்திய அரசுகள் ஏற்றுக் கொள்வதற்கான பெருமுயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. இந்த முயற்சியிகளின் முக்கிய கர்த்தாக்களாக இருந்த அரசியல் பிரமுகர் நீதன் சான்(Nethan Shan), லோகன் கணபதி போன்றவர்களும் மற்றையவர்களும் பாராட்டப்பட வேண்டியவர்கள்.
கனடா பல்லினங்கள் வாழுகின்ற நாடு; பாகுபாடுகளின்றி பல்கலாசாரங்களை வரவேற்கின்ற, ஊக்குவிக்கின்ற அரசு. இதை தங்களிற்கு அனுகூலமாக எடுத்துக் கொண்டு தமிழர்கள் மொழி சார்ந்து, பண்பாடு சார்ந்து தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொள்வதில் மாபெரும் வெற்றி அடைந்து வருகின்றார்கள். மொழியும், மொழி சார்ந்த பண்பாடும் காப்பற்றப்படவேண்டும் என்பதில் புலம்பெயர்ந்த பெரும்பாலான தமிழர்கள் மிகவும் ஜாக்கிரதையாக உள்ளனர். ஈழத்திலோ அல்லது தமிழ் நாட்டிலோ இருக்கும் தமிழ் குழந்தைகளின் தமிழர் சார்ந்த ஆளுமைகளிற்கு நிகராகவோ அல்லது மேலாகவோ புலம்பெயர்ந்த தமிழ்க் குழந்தைகளின் தமிழர் சார்ந்த ஆளுமைகள் உள்ளன. பரதநாட்டியம் தொடங்கி தமிழ் சினிமாவரை அவர்களிற்கு அத்துபடி; மீன்குழம்பு தொடங்கி பணியாரம் வரை நன்றாக இறங்கும். செந்தமிழ் அவர்களால் பேச முடியாவிட்டாலும் புரிந்து கொள்ள இயலும். இளையராஜாவின் இசை தொடங்கி பவர் ஸ்ரார் வரை அவர்களால் விமர்சனம் செய்ய முடியும். திருவள்ளுவர், ஔவையார், கம்பன், பாரதி போன்றவர்கள் தமிழ் வளர்த்த பெரியவர்கள் என்பது புரியும். விரும்பியோ விரும்பாமலோ வழிபாட்டுத் தலங்களிற்கு போகிற பண்பாடு அவர்களிடம் உண்டு. கால ஓட்டத்தில் இவையாவும் கரைந்து, கலைந்து போய்விடும் என வெட்டியாக வாதிடுவோர் இருக்கவே செய்வார்கள். நாம் இருக்கும்வரை நம் விழுமியங்களோடு வாழ்வதும், அதற்காக இயன்ற முயற்சிகளை எடுப்பதும் நமக்கு எந்த வகையிலும் தீங்கன்று.
ரொறன்ரோவின் இடியப்ப கடை தொடங்கி நியூயோர்க்கின் வோல்(Wall street) வீதி வரை தமிழன் கால்பதிப்பதை, வரலாறு கவனித்துக் கொண்டுதான் இருக்கின்றது. பில்கேட்ஸ் அளவுக்கு பணம் சம்பாதிக்க முடியாவிட்டாலும் கணணித்துறையில் பில்கேட்ஸ் அளவுக்கு வளர்ந்தவர்களில் பல தமிழ்ப் பெயர்களுமுண்டு. வடஅமெரிக்காவின் தொழிநுட்ப வளர்ச்சியில் தமிழ் மூளைகளிற்கும் பெரும்பங்குண்டு. புண்ணுக்கு மருந்து கட்டவே வசதியற்ற பிரதேசத்திலிருந்து வந்த தமிழர்கள் புற்றுநோய்க்கு மருந்து கண்டு பிடிக்கும் அணிக்கு தலைமை தாங்குகின்ற மேலான கல்வியறிவுமுண்டு. ரொறன்ரோவில் வீதிக்கு வீதி கோயில் இருப்பது மட்டும் தமிழனின் கால்தடங்கள் அல்ல, அரசியல், பொருளாதார வெளியில் அவனுடைய பங்களிப்பு பெறுமதிமிக்கவை. ”ஒற்றுமையில்லாத் தமிழன்” என்று கிண்டலடித்தவர்களிற்கு சவாலாக, ஒரு தமிழச்சி கனடா நடுவண் அரசில் எம்.பி யாகி பாராளுமன்றம் சென்ற வரலாறும் இங்குண்டு.
செந்தமிழ் வீசிய தேசத்தில் தமிழ் இன்று கிண்டல் மொழியாக சினிமாவில் சித்தரிக்கப்படுவது காலத்தின் நியதியாகி இருக்கலாம்; நவீனமும் கணணியும் தமிழ்மொழியின் வீச்சை குறைத்துப் போகலாம்; சொந்த நாடில்லா மொழி என்பதால் மாற்றான் காலடியில் கசங்கிப் போகலாம்; போற்றப்பட வேண்டிய சங்க இலக்கியங்கள் கிராமத்துக் கடைகளில் சீனிச்சுருள்களாக மாறலாம். சந்தானத்தின் சினிமாத் தமிழும் இணையங்களில் உலாவரும் சிறுபிள்ளைத் தமிழும் தான் எங்கள் தமிழ் என்று எதிர்கால சந்ததி புரிந்து, தங்களிற்குத் தாங்களே கறை பூசிக் கொள்ளலாம்; லகர, ளகர, ழகர வேறுபாடுகள் புரியாமல் எழுத்தாளர்களே குழம்பிப் போகலாம். எது எப்படி மாறினாலும் நமது வாழ்வில் தமிழ் மணம் எப்போதும் கமழ்ந்து கொண்டே இருக்கவேண்டும். கோட் சூட்டிற்குள்ளிருந்தும் ஒரு வேட்டியின் வாசம் வரவேண்டும். ”நான் தமிழன்” என்று சொல்ல ஒவ்வொரு தமிழனும் பெருமைப்படும்போது இவை சாத்தியமே. தீட்டப்படாத எந்தக் கூரிய வாளும் காலஓட்டத்தில் வெறும் இரும்புதான். கரும்பாக இருந்தாலும் உபயோகிக்கப்படாமல் கிடந்தால் துரும்புதான். போற்றப்படாத எந்த மொழியும் காலவோட்டத்தில் அழிவுதான். மந்திரமும் கிரகமும் தமிழனின் மண்டையிலிருந்து போகும்வரை சில சமூகப் புரட்சிகள் சாத்தியமல்ல. இந்தத் தொல்லைகளிருந்து விடுபடப்போகும் அடுத்த தலைமுறை மொழிசார்ந்து, இனம் சார்ந்து பேரெழுச்சி கொள்ளும் என்பதில் ஐயமில்லை. உலகமெங்கும் வாழும் தமிழ்ச் சிறார்கள் எடுக்கும் இப்படியான தமிழ் விழாக்களே இதற்கு சான்று பகர்கின்றது. சோரம் போவதும் சோர்ந்து போவதும் தமிழன் அப்பப்போ சந்தித்த நிகழ்வுகள்தாம். மாறாக, ஒவ்வொரு தடவையும் அவன் விழித்தெழுந்து, வீறுநடை போட்ட, வரலாறுகள் நிறையவே உண்டு. பணம் என்னும் அளவுகோல்தான் காலம் காலமாக வாழ்க்கைத் தரத்தை நிர்ணயிக்கின்றது. ஆனாலும், பண்பாடு எனும் தளத்தில் முகவரியோடு நிற்கும்போது மட்டுமே அது அழகு பெறுகிறது. கொண்டாடப்படவேண்டியவை நம் தற்காலிக வெற்றிகள் மட்டுமல்ல; நம் மூதாதையரின் பொக்கிசங்களுமே.
ஆக்கம்: அ.பகீரத
கனடாவின் தலைநகராகிய ”ஒட்டாவா(Ottawa)” நகரில் முத்தமிழ் கலாமன்றம் பொங்கல் விழாவை வருடா வருடம் மாபெரும் நிகழ்வாக கொண்டாடி வருகின்றது. புலம்பெயர்ந்த வாழ்விலும், தமிழரின் மொழி, கலை, கலாசாரம்,
பண்பாடுகள் சார்ந்த வாழ்வியலை அடுத்த தலைமுறைக்கு எடுத்துச் சொல்வதே இந்த விழாவின் பிரதான நோக்கமாக இருந்து வருகின்றது; அதில் வெற்றியும் அடைந்துள்ளது. “புலம்பெயர்ந்தவர்கள்” என்ற வரையறைக்குள் தங்கள் வாழ்வைச் சுருக்கிக் கொள்ளாமல் தங்களையும் தங்கள் மரபு சார்ந்த பின்புலங்களையும் வளப்படுத்திக் கொள்வதில் தமிழருக்கு நிகர் எவருமில்லை. கனடாவில் மூன்று லட்சத்திற்கு மேற்பட்ட தமிழர்கள் வாழுகின்றார்கள்; இவர்களில் பெரும்பான்மையானவர்கள் என்பதுகளின் மத்திய பகுதிக்குப் பிற்பாடு வந்து குடியேறிவர்கள். குடியேறிய இவர்கள் கடந்த முப்பது ஆண்டுகளில் கடின உழைப்பாலும் ஊக்கத்தாலும் அறிவியல், பொருளாதாரம் மற்றும் பண்பாடு ரீதியாக எட்டிப் பிடித்திருக்கும் உயரம் மிகப்பெரியது; பிரமிப்பானது; மலைக்கத் தக்கது. இந்த வளர்ச்சிப் பாதையின் சிறுகூறாக, முத்தமிழ் கலாமன்றத்தின் பெருமுயற்சியால் தை மாதத்தை தமிழ் மரபுத் திங்களாக ஒட்டாவா நகர அரசும் அறிவித்திருப்பது இவ்வாண்டின் இனிப்பான பொங்கல் செய்தியாகும்.
ஒட்டாவா வாழ் தமிழர்களின் முயற்சியின் விளைவாக இவ்வாண்டிலிருந்து சனவரி மாதத்தை தமிழ் மரபுத் திங்களாக(Tamil Heritage Month) ஒட்டாவா நகர அரசு அறிவித்திருக்கின்றது. தமிழர்கள் தங்களின் மொழித்தோன்றல், வழித்தோன்றல், கலை, இலக்கியம், ஆன்மீகம், கலாசாரம், பண்பாடு, அரசியல் மற்றும் வரலாற்றின் பெருமைகளையும் விழுமியங்களையும் தங்கள் குழந்தைகளிற்கு மட்டுமல்லாது கனடாவில் வாழும் பிற இனத்தவர்களிற்கும் எடுத்துச் சொல்வதற்கான வாய்ப்பாக இந்த அங்கீகாரம் அமைந்திருக்கின்றது. தமிழ் மக்கள் செறிவாக வாழும் நகரமாகிய ”மார்க்கம்(Markham)” நகரசபை முதலாவதாக 2011 மார்கழியில் தமிழ் மரபுத் திங்களை ஏற்றுக்கொண்டது. இதன் தொடர்ச்சியாக பல நகர அரசுகள் ஏற்றுக்கொண்டன. இந்த அங்கீகாரத்தை மாகாண, மத்திய அரசுகள் ஏற்றுக் கொள்வதற்கான பெருமுயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றன. இந்த முயற்சியிகளின் முக்கிய கர்த்தாக்களாக இருந்த அரசியல் பிரமுகர் நீதன் சான்(Nethan Shan), லோகன் கணபதி போன்றவர்களும் மற்றையவர்களும் பாராட்டப்பட வேண்டியவர்கள்.
கனடா பல்லினங்கள் வாழுகின்ற நாடு; பாகுபாடுகளின்றி பல்கலாசாரங்களை வரவேற்கின்ற, ஊக்குவிக்கின்ற அரசு. இதை தங்களிற்கு அனுகூலமாக எடுத்துக் கொண்டு தமிழர்கள் மொழி சார்ந்து, பண்பாடு சார்ந்து தங்களை நிலைநிறுத்திக் கொள்வதில் மாபெரும் வெற்றி அடைந்து வருகின்றார்கள். மொழியும், மொழி சார்ந்த பண்பாடும் காப்பற்றப்படவேண்டும் என்பதில் புலம்பெயர்ந்த பெரும்பாலான தமிழர்கள் மிகவும் ஜாக்கிரதையாக உள்ளனர். ஈழத்திலோ அல்லது தமிழ் நாட்டிலோ இருக்கும் தமிழ் குழந்தைகளின் தமிழர் சார்ந்த ஆளுமைகளிற்கு நிகராகவோ அல்லது மேலாகவோ புலம்பெயர்ந்த தமிழ்க் குழந்தைகளின் தமிழர் சார்ந்த ஆளுமைகள் உள்ளன. பரதநாட்டியம் தொடங்கி தமிழ் சினிமாவரை அவர்களிற்கு அத்துபடி; மீன்குழம்பு தொடங்கி பணியாரம் வரை நன்றாக இறங்கும். செந்தமிழ் அவர்களால் பேச முடியாவிட்டாலும் புரிந்து கொள்ள இயலும். இளையராஜாவின் இசை தொடங்கி பவர் ஸ்ரார் வரை அவர்களால் விமர்சனம் செய்ய முடியும். திருவள்ளுவர், ஔவையார், கம்பன், பாரதி போன்றவர்கள் தமிழ் வளர்த்த பெரியவர்கள் என்பது புரியும். விரும்பியோ விரும்பாமலோ வழிபாட்டுத் தலங்களிற்கு போகிற பண்பாடு அவர்களிடம் உண்டு. கால ஓட்டத்தில் இவையாவும் கரைந்து, கலைந்து போய்விடும் என வெட்டியாக வாதிடுவோர் இருக்கவே செய்வார்கள். நாம் இருக்கும்வரை நம் விழுமியங்களோடு வாழ்வதும், அதற்காக இயன்ற முயற்சிகளை எடுப்பதும் நமக்கு எந்த வகையிலும் தீங்கன்று.
ரொறன்ரோவின் இடியப்ப கடை தொடங்கி நியூயோர்க்கின் வோல்(Wall street) வீதி வரை தமிழன் கால்பதிப்பதை, வரலாறு கவனித்துக் கொண்டுதான் இருக்கின்றது. பில்கேட்ஸ் அளவுக்கு பணம் சம்பாதிக்க முடியாவிட்டாலும் கணணித்துறையில் பில்கேட்ஸ் அளவுக்கு வளர்ந்தவர்களில் பல தமிழ்ப் பெயர்களுமுண்டு. வடஅமெரிக்காவின் தொழிநுட்ப வளர்ச்சியில் தமிழ் மூளைகளிற்கும் பெரும்பங்குண்டு. புண்ணுக்கு மருந்து கட்டவே வசதியற்ற பிரதேசத்திலிருந்து வந்த தமிழர்கள் புற்றுநோய்க்கு மருந்து கண்டு பிடிக்கும் அணிக்கு தலைமை தாங்குகின்ற மேலான கல்வியறிவுமுண்டு. ரொறன்ரோவில் வீதிக்கு வீதி கோயில் இருப்பது மட்டும் தமிழனின் கால்தடங்கள் அல்ல, அரசியல், பொருளாதார வெளியில் அவனுடைய பங்களிப்பு பெறுமதிமிக்கவை. ”ஒற்றுமையில்லாத் தமிழன்” என்று கிண்டலடித்தவர்களிற்கு சவாலாக, ஒரு தமிழச்சி கனடா நடுவண் அரசில் எம்.பி யாகி பாராளுமன்றம் சென்ற வரலாறும் இங்குண்டு.
செந்தமிழ் வீசிய தேசத்தில் தமிழ் இன்று கிண்டல் மொழியாக சினிமாவில் சித்தரிக்கப்படுவது காலத்தின் நியதியாகி இருக்கலாம்; நவீனமும் கணணியும் தமிழ்மொழியின் வீச்சை குறைத்துப் போகலாம்; சொந்த நாடில்லா மொழி என்பதால் மாற்றான் காலடியில் கசங்கிப் போகலாம்; போற்றப்பட வேண்டிய சங்க இலக்கியங்கள் கிராமத்துக் கடைகளில் சீனிச்சுருள்களாக மாறலாம். சந்தானத்தின் சினிமாத் தமிழும் இணையங்களில் உலாவரும் சிறுபிள்ளைத் தமிழும் தான் எங்கள் தமிழ் என்று எதிர்கால சந்ததி புரிந்து, தங்களிற்குத் தாங்களே கறை பூசிக் கொள்ளலாம்; லகர, ளகர, ழகர வேறுபாடுகள் புரியாமல் எழுத்தாளர்களே குழம்பிப் போகலாம். எது எப்படி மாறினாலும் நமது வாழ்வில் தமிழ் மணம் எப்போதும் கமழ்ந்து கொண்டே இருக்கவேண்டும். கோட் சூட்டிற்குள்ளிருந்தும் ஒரு வேட்டியின் வாசம் வரவேண்டும். ”நான் தமிழன்” என்று சொல்ல ஒவ்வொரு தமிழனும் பெருமைப்படும்போது இவை சாத்தியமே. தீட்டப்படாத எந்தக் கூரிய வாளும் காலஓட்டத்தில் வெறும் இரும்புதான். கரும்பாக இருந்தாலும் உபயோகிக்கப்படாமல் கிடந்தால் துரும்புதான். போற்றப்படாத எந்த மொழியும் காலவோட்டத்தில் அழிவுதான். மந்திரமும் கிரகமும் தமிழனின் மண்டையிலிருந்து போகும்வரை சில சமூகப் புரட்சிகள் சாத்தியமல்ல. இந்தத் தொல்லைகளிருந்து விடுபடப்போகும் அடுத்த தலைமுறை மொழிசார்ந்து, இனம் சார்ந்து பேரெழுச்சி கொள்ளும் என்பதில் ஐயமில்லை. உலகமெங்கும் வாழும் தமிழ்ச் சிறார்கள் எடுக்கும் இப்படியான தமிழ் விழாக்களே இதற்கு சான்று பகர்கின்றது. சோரம் போவதும் சோர்ந்து போவதும் தமிழன் அப்பப்போ சந்தித்த நிகழ்வுகள்தாம். மாறாக, ஒவ்வொரு தடவையும் அவன் விழித்தெழுந்து, வீறுநடை போட்ட, வரலாறுகள் நிறையவே உண்டு. பணம் என்னும் அளவுகோல்தான் காலம் காலமாக வாழ்க்கைத் தரத்தை நிர்ணயிக்கின்றது. ஆனாலும், பண்பாடு எனும் தளத்தில் முகவரியோடு நிற்கும்போது மட்டுமே அது அழகு பெறுகிறது. கொண்டாடப்படவேண்டியவை நம் தற்காலிக வெற்றிகள் மட்டுமல்ல; நம் மூதாதையரின் பொக்கிசங்களுமே.
ஆக்கம்: அ.பகீரத
